Lublin
Wieża ciśnień na placu Bernardyńskim (dziś plac Wolności).
W 1899 roku inż. Adolf Weisblat wybudował w Lublinie wodociąg (ujęcie wody ze źródeł artezyjskich, długość sieci: początkowo 8 km 426 m, podłączonych domów: 88, zużycie wody: 2018719 wiader, później sieć rozbudowano do 40 km). Głównym jego elementem była wieża ciśnień, która początkowo miała się znajdować na ulicy Narutowicza na placyku między kościołem powizytkowskim i gimnazjum lubelskim. Jednak plany uległy zmianom i wieża stanęła na placu Bernardyńskim (dziś plac Wolności). Wykonana została ona z cegły maszynowej sprowadzonej z Wołynia, a wybudowana była w stylu baszty obronnej. W znajdującym się w wieży zbiorniku mieściło się 150 m3 wody tłoczonej przez dwie parowe pompy. Wraz z trzema studniami artezyjskimi o głębokości 21 metrów i systemem rur tworzyła wodociągi lubelskie. Przynosiły one zysk Weisblatowi (miał koncesję na ich eksploatację), a miasto przejęło je dopiero po długotrwałym procesie i wypłaceniu przedsiębiorcy ogromnego odszkodowania. W okresie międzywojennym, kiedy powstała wieża ciśnień przy al. Racławickich, rola starej zmalała. Wieżę całkowicie rozebrano w 1945/1946 roku.
O jej istnieniu przypomniano w 2003 r. – po zakończeniu prac remontowych na placu Wolności robotnicy zaznaczyli jej ośmiokątny zarys ciemną kostką brukową. Później, jesienią 2004 roku, z okazji swoich 105 urodzin, MPWiK zafundowało mieszkańcom Lublina fontannę z brązu, replikę dawnej wieży ciśnień, która stanęła w tym samym miejscu, w którym stał oryginał z 1899 roku.
źródło: artykuł Rafała Panasa “Wodotrysk na Placu Wolności” opublikowany na www.gazeta.pl 14.04.2004 r.
Wieża na starych pocztówkach:
Zdjęcie z 1942 r. ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego >>
——————————————————————————————————————–
Zdjęcia fontanny – repliki wieży, z archiwum MPWiK Lublin, dostarczone przez DWE Media za zgodą MPWiK Lublin:
——————————————————————————————————————–
Zdjęcia: Małgorzata Łoś, maj 2008 r.
Zarys fundamentów wieży: